ЕВОЛУЦИЈА НА САЈБЕР-НАПАДИТЕ
Минијатурните чипови имплантирани кај домашните миленици или прикачени на нивните каивчиња станаа стандард во идентификацијата на животните. Тие складираат информации како што се идентификациски број на домашното милениче, контакт-информации за сопственикот, па дури и историја на вакцинација. Брзо скенирање кај ветеринарот и изгубеното милениче може да му се врати на сопственикот, бидејќи ветеринарот гледа сè што треба да знае за него на екранот. Милиони домашни миленици имаат микрочипови за да можат да бидат вратени дома ако се изгубат. Каивчето и етикетата со телефонскиот број на сопственикот можеби се најлесниот начин да се врати изгубеното домашно милениче. Сепак, постојат и други опасности во врска со хакирањето податоци во ерата на брз технолошки развој.
Микрочиповите треба да помогнат во повторното обединување на изгубените миленици со нивните сопственици, но дали навистина функционираат? Во студија од 2009 година на 53 засолништа за животни, истражувачите на Државниот универзитет во Охајо откриле дека кучињата со микрочип имаат 2,4 пати поголема веројатност да бидат вратени кај нивните сопственици, а мачките со микрочип имаат 21,4 пати поголема веројатност. Тоа е огромна разлика. Микрочипот е мал чип во стаклен цилиндар. Користејќи игла, се вградува помеѓу лопатките кај мачка или куче. Процесот е сличен на давање вакцина – миленичето не мора да се подложи на анестезија и процесот трае само неколку секунди. Во рок од 24 часа, поткожното ткиво на миленичето ќе се врзе за микрочипот, држејќи го на место. Многу е ретко микрочипот да мигрира во други делови од телото, а овој метод на обележување е многу безбеден. Британското ветеринарно здружение за мали животни ги следи извештаите за несакани реакции на микрочипови, а од 1996 година, пријавени се само 391 несакана реакција кај над четири милиони животни со микрочип.
Микрочиповите не складираат никакви информации и не можат да ви помогнат да го следите вашето домашно милениче како што би можел ЏПС-от. Микрочиповите дури немаат ни батерии. Кога скенер за микрочип ќе се помине над домашно милениче, микрочипот емитува фреквенција – точната фреквенција зависи од марката. Скенерот го „чита“ бројот на микрочипот, а потоа бројот на микрочипот може да се побара во база на податоци за да се добијат контакт-информациите на сопственикот. Микрочиповите се дизајнирани да траат 25 години, што е значително подолго од просечниот животен век на мачките и кучињата. Ова значи дека тие ќе се грижат за вашето домашно милениче во текот на целиот негов живот.
