Физичарите од Универзитетот во Сари открија теоретски докази што сугерираат дека времето можеби не тече секогаш само во една насока. Нивното истражување сугерира дека во одредени квантни системи истовремено може да постојат две спротивставени временски стрели – едната се движи напред, а другата тече назад. Тоа го предизвикува нашето класично разбирање дека времето рамномерно напредува од минатото кон иднината.
На квантно ниво, каде што честичките веќе покажуваат чудно и непредвидливо однесување, истражувачите идентификуваа услови под кои квантните процеси би можеле истовремено да еволуираат и напред и назад во времето. Ова дело се надоврзува на претходните теоретски модели што укажуваат на насоченоста на времето во квантната механика, но исто така претставува значителен напредок во нашето разбирање на временската динамика на микроскопската скала.
Единечната насока на времето се смета за универзална константа – заднина во која се одвиваат сите физички процеси. Ако квантните системи навистина можат да го искусат двонасочниот тек на времето, тоа ги доведува во прашање основните претпоставки за каузалноста и природата на самата реалност.
Нашата перцепција за времето како еднонасочна улица може едноставно да биде груба апроксимација на многу посложена основна реалност, во која временската насоченост е течна, а не фиксна.
Ова истражување нè повикува да се запрашаме дали самото време е суштинско својство на универзумот или само појавен феномен што произлегува од пофундаментални процеси. Ако квантните системи можат да искусат двонасочно време, можеби нашето искуство со стрелката на времето не е апсолутен закон, туку само посебен случај што доминира во човечки размери.
