Многумина, без да ја разберат суштината на проблемот во кој се наоѓа целото човештво, ќе речат дека целосното инсистирање на екологијата, зачувувањето на планетата и самоодржливоста е само еден вид мода, тренд или наметнување и елитистичко покажување. Но милиони податоци сведочат за условите во кои живееме, како се уништува природата, животната средина, воздухот и водата, па јасно е дека светот всушност си копа дупка во која ќе падне.
Се сеќаваме на шокот и изненадувањето во спортските кругови, а и пошироко, кога компаниите што произведуваат спортска опрема најавија дека ќе се посветат на кроење и изработка на спортски предмети, маици, тренерки, чорапи, долна облека и сѐ друго исклучиво од рециклирани материјали. Таа тогаш новородена иницијатива наиде на големо исмевање во јавноста. Но воопшто немаше причина за такво нешто. Тоа беше потег за поздрав, затоа што таа идеја направи пресврт во спортската мода. Само обидете се да замислите, на годишно ниво, колку маици, патики и спортски панталони се произведуваат и пуштаат во оптек на светскиот пазар. Стоката се произведува за секого, од врвни професионалци до аматери. Производителите денес користат рециклирани материјали за да создадат одржливи фудбалски дресови, бизнис-наратив што се очекува да продолжи и во иднина.
Најзначајните проблеми во индустријата за спортска облека вклучуваат загадување на животната средина, зголемено користење на природните ресурси и расипничко производство. Оттука, неопходно е производителите да почнат да ги следат одржливите производствени и деловни практики и да преземат чекори за решавање на овие прашања. Денес водечките светски компании за производство на спортска облека и обувки („Адидас“, „Пума“, „Најк“…) користат рециклирани материјали во најголемиот дел од нивната продуктивност. На пример, рециклираниот полиестер стана револуционерен материјал, кој како плима се шири во производството на спортска облека. Рециклираниот полиестер е направен од стари пластични шишиња, пренасочувајќи го отпадот од депониите и намалувајќи ја побарувачката за суровини. За илустрација, Обединетите нации проценуваат дека секоја година човештвото произведува околу 400 милиони тони пластичен отпад. Сè што спречува да заврши на депониите е добра работа. Тоа го вклучува и рециклираниот полиестер од кој се прават дресовите. Кога се произведува ваква облека, автоматски се врши енергетски ефикасно производство, со помали емисии на CO2, помала употреба на вода и помало загадување на водата. Рециклираниот полиестер е издржлив, лесен за нега, брзосушечки и мек. Тој има својства на ултравиолетова заштита и отпорност.
Значи, дресовите направени од рециклирани материјали не се ни најмалку мода или дел од некој тренд, тие буквално станаа ефикасен начин за производство на спортска облека во нашата желба да ја заштитиме планетата.
