Преминот кон одење на две нозе, наместо на четири, е важен момент во еволуцијата на нашиот вид, а античкиот човечки предок одел на две нозе пред седум милиони години, пишува списанието „Сајенс алерт“ од главниот град на Австралија – Канбера. Како што наведува новинарот Дејвид Нилд во својата статија на оваа тема, таа се заснова на детална анализа на фосилите на бутот (бедрената коска) и подлактицата (улна) од најстариот репрезентативен вид на човештвото – Sahelanthropus tchadensis.
Овие фосили првпат беа откриени во Торос-Менала во Чад (Централна Африка) во 2001 година. Подвигот на одење на две нозе наместо на четири е толку значаен што научниците сакаат точно да одредат кога се случило тоа, па новата студија открива дека адаптацијата се случила пред седум милиони години. Во исто време, според истражувањето на научниците, веројатно е дека овие рани хоминини речиси се качувале на дрвја користејќи ги сите свои екстремитети (горните и долните) – како што би очекувале ако некој вид направи постепен премин од четири нозе на две нозе. Сега се презентираат нови сознанија за бипедализмот на почетокот на еволутивната историја на хоминините.
Со споредување на фосилите на бутот и подлактицата со еквивалентни коски на луѓе, шимпанза и горили, истражувачите можеа да ја разберат механиката за тоа како се користеле тие и како се движел овој вид, што го нарекоа „локомоторен режим“. Вкупно 20 различни карактеристики на фосилизираните коски беа искористени за да се утврди дали S. tchadensis одел на две или на четири нозе, што всушност го вклучува надворешниот облик на остатоците и внатрешните структури, проценети со микротомографска слика. Тимот на научници, исто така, сугерира дека постои разлика помеѓу начинот на кој овој вид се качувал на дрвјата во споредба со денешните горили и шимпанза: со цврст стисок за рацете и нозете наместо да се потпираат на коските на прстите и прстите.
