Истражувачите што работат со „Колосал биосајенс“ го собраа речиси целосниот геном на тасманискиот тигар и развија вештачки репродуктивни технологии што би можеле да помогнат во оживување на видот. Научниците го составиле најкомплетниот геном на тасманискиот тигар досега, обезбедувајќи целосен нацрт на ДНК за потенцијално враќање во живот на изумрениот вид.
Она што го постигнаа научниците во нивните напори за оживување на тасманиските тигри беше постигнато благодарение на остатоците од 110-годишната глава што беше излупена и зачувана во етанол. Исклучителното зачувување на овој примерок им овозможи на истражувачите да го спојат поголемиот дел од неговата ДНК-секвенца, како и секвенците на РНК, кои покажуваат кои гени биле активни во различни ткива кога животното изумрело. Досега многу експерти веруваа дека е невозможно да се реконструира целосен геном од историски примероци, а Ендрју Паск, професор по генетика и развојна биологија на Универзитетот во Мелбурн, чиј тим помогна да се состави геномот на тасманискиот тигар, рече дека „апсолутно можете да добиете феноменален геном од антички примероци“.
Тасманиските тигри биле месојадни торбари, кои исчезнале во 1936 година, по децении човечко прогонство. Тие биле врвни предатори што играле апсолутно клучна улога во нивниот тасманиски екосистем.
– Геномот обезбедува целосен план за оживување на овој вид, така што да се биде комплетен и со висок квалитет е огромна помош во овој напор – рече Паск.
Новособраниот геном е сличен по големина на човечкиот геном, кој се состои од три милијарди базни парови на нуклеотиди – молекули што ги формираат скалилата на скалата на ДНК. Остануваат 45 празнини во секвенцата на ДНК, која научниците се надеваат дека ќе ја затворат во наредните месеци со понатамошно секвенционирање – се наведува во соопштението.
Фрагментите на РНК откриени во главата ќе им овозможат на истражувачите да ги откријат гените што биле вклучени во различни ткива додека тилацинот бил жив, помагајќи им да одредат што може животното да вкуси, да мириса и да гледа и како функционира неговиот мозок.
– РНК е многу помалку стабилна и повеќе склона кон оштетување со текот на времето отколку ДНК, така што нејзиното зачувување може да ни помогне да ја разбереме биологијата на тилацин на начин на што никогаш не сме мислеле дека е можен – рече Паск.
