Американските функционери не можат сериозно да зборуваат за националната безбедност и за обезбедување на иднината, ако мислат да продолжат да ги третираат цивилните и воените апликации на вештачката интелигенција како второстепена важност, пишува Пол Брајан од „Нешенел интерест“
Како Западот да ги зајакне напорите за развој на напредните технологии
Според извештаите на американските разузнавачки служби, Кина успешно ја убедила Русија да ја одложи операцијата во Украина за по Олимпијадата во Пекинг. Кина ги отфрли обвинувањата, но извештаите сугерираат дека каков и да е крајот на актуелната криза во Украина, Москва најверојатно ќе заврши како помал партнер на Пекинг на меѓународната сцена. Неодамнешните Олимписки игри во Пекинг покажаа една посебна закана, бидејќи Кина ги покажа новите технологии за вештачка интелигенција (ВИ) и роботика, кои се од клучно значење за тековните геополитички тензии на Вашингтон со Пекинг. Од автобуси без возач до брзи железници со 5Г, напредната кинеска технологија беше прикажана во целост.
Како што беше особено видливо на неодамнешните Олимписки игри, вештачката интелигенција е водечка опсесија на Кина. Роботите готвачи што прават хамбургери на олимписките објекти и паметните кревети што ја мерат виталната статистика на спортистите не беа само трикови за камерите: тие се симбол за тоа како Кина брзо ги засени САД кога станува збор за распоредувањето и употребата на технологијата на вештачката интелигенција. Кина ја удвојува технологијата од најновата генерација и особено вештачката интелигенција, додека САД заостануваат.
Бавно темпо на развој на Западот
Западот наведе многу изговори за заостанувањето во однос на вештачката интелигенција, особено аргументи за тоа како комунистичка Кина ги нема истите етички стандарди и загриженост за приватноста како Европа и Северна Америка. Вистината, сепак, е дека вештачката интелигенција ќе биде сè побитна за иднината на националната моќ и кохезијата. Во строга смисла, ако САД сакаат да ги зачуваат своите вредности и да го задржат чекорот со Кина, тие треба многу сериозно да се зафатат со развивањето на вештачката интелигенција.
Досега тоа едноставно не беше случај. Последователните американски администрации дозволија развојот на вештачката интелигенција да тече бавно и, како резултат на тоа, американските фирми од оваа сфера се свртија кон странство. На пример, „Ремарк холдингс“, која се наоѓа на листата на НАСДАК, работи на развивање решенија засновани на вештачка интелигенција, како што е нејзината платформа што користи компјутерска визија за следење на транспортните коридори и наедно да ги направи побезбедни, како што е „Брајтлајн реил“ на Флорида, која важи за најсмртоносната железница во САД по милја. Сепак, „Ремарк холдингс“ моментално го генерира поголемиот дел од своите приходи во Кина од една едноставна причина, затоа што земјата има историја на вреднување и давање приоритет на вештачката интелигенција, додека во САД тоа не е така.
Предност на Кина во сите сегменти
Што се однесува до воената страна на нештата, САД и тука заостануваат. Дури сега американската војска се оддалечува од долгогодишната употреба на дронови ДЏИ од кинеско производство и наместо тоа, користи беспилотни летала со вештачка интелигенција од американско производство, и тоа од американскиот производител „Скајдио“. Тоа е малку задоцнето, во најмала рака, со оглед на фактот дека безбедносните грижи притискаат со години поради употребата на кинеската технологија во чувствителните сектори.
Економски, да се дозволи вештачката интелигенција да исчезне од фокусот е исто така неверојатно кратковидо и небрежно. Од земјоделство до производство, вештачката интелигенција би можела да им помогне на луѓето да ја извршуваат својата работа побрзо и поефикасно. Повторно, Кина напредува во овој поглед додека САД продолжуваат да преземаат половични мерки.
Што може да преземе Вашингтон?
Време е да се преземат вистински чекори за да се промени тоа. Претставничкиот дом и Сенатот изгледаат збунети и несигурни за тоа како вистински да се соочат со кинеските растечки достигнувања во вештачката интелигенција, но треба да постои двопартиска желба да се направи квантен скок напред во финансирањето и промовирањето на вештачката интелигенција доколку Вашингтон сака да ја задржи својата водечка позиција во 21 век.
Исто така, постои значителен потенцијал за САД да се здружат со партнерските земји во НАТО за кофинансирање на истражувањата и можностите за инвестирање во вештачката интелигенција. Америка навистина нема соодветна интелектуална понуда на професионалци во областа на машинското учење и на полето на вештачката интелигенција, поради што партнерствата во НАТО, како и вклучувањето државјани од земји како Индија, се предлози што потенцијално ветуваат успех.
Она што е јасно е дека САД повеќе не можат да си дозволат да заостануваат во трката за вештачка интелигенција, која во 21 век се наметнува како еквивалент на трката во вселената. Американските функционери не можат сериозно да зборуваат за националната безбедност и за обезбедување на иднината, ако мислат да продолжат да ги третираат цивилните и воените апликации на вештачката интелигенција со второстепена важност.
