И сладоледот има светски ден, кој официјално се слави од 1984 година. Се верува дека потекнува од Античка Кина, но овој деликатес се менувал низ историјата. Во Персија околу 350 години пр. н.е. бил направен деликатес составен од мраз и сируп (шербе или сорбе), кој бил направен од цреши или дињи, лубеници… Стигнал и до Античка Грција, ладниот десерт се служел на дворот на римскиот император Нерон. Така пристигнал во Европа.
Арапите ги учеле Сицилијанците како да прават сладолед за време на освојувањето на Европа. Италија се смета за европска лулка на сладоледот. Тука се прави првиот ендометриски сладолед – со додадено млеко и павлака. Овој рецепт се шири во текот на 17 век во Италија, но исто така и во Европа. Наскоро стигнува до францускиот, а потоа и во англискиот двор. Чарлс Втори бил воодушевен од сладоледот, а легендата вели дека готвачот бил добро платен за да го чува рецептот како строго чувана тајна.
Со текот на времето, потребата од мраз станувала голема, а во 17 век, производството на мраз беше индустријализирано.
Постоеле начини да се задржи мразот што е можно подолго. На почетокот на 19 век, во Неапол имало над 40 сопственици на „ледени куќи“, односно регистрирани трговци со мраз во летните месеци. Сладоледот стигнал до Америка во 18 век, а легендата вели дека Џорџ Вашингтон потрошил сегашни десетици илјади долари на сладолед за едно лето. Њујорчанецот Ненси Џонсон ја патентира првата машина за правење сладолед во средината на 18 век, а овој принцип на работа се користи и денес.
Оттогаш, сладоледот стана поевтин и подостапен. Меѓутоа, со појавата на ладилници и замрзнувачи, постои вистинска експанзија во продажбата на сладолед, која продолжува до денес. Првпат од 1970-тите години беше именуван – сладолед. Првиот корнет го направи Итало Марсион во 1924 година во Њујорк. Една деценија подоцна, Крис Нелсон од Ајова патентира сладолед на стапче.
