Сив кит, мажјак, го исплива најголемото растојание досега забележано на морски ’рбетник – околу 26.900 километри или повеќе од половина од обемот на Земјата
Сив кит, мажјак, долг 12 метри пливал од северниот дел на Тихи Океан до Намибија и станал првиот примерок од овој вид што бил забележан на јужната хемисфера. Го испливал најголемото растојание досега забележано на морски ’рбетник – близу 26.900 километри или повеќе од половина од обемот на Земјата. Оваа индивидуа беше забележана покрај брегот на Намибија во 2013 година и стана првата од ваков вид што се виде на јужната хемисфера. Сепак, на научниците им требаше време за генетско истражување за да потврдат дека овој сив кит потекнува од заедницата што живее во Северен Пацифик, според неодамнешното истражување објавено во списанието „Биологџи летрс“.
Две познати популации на сиви китови
Постојат две познати популации на сиви китови: источни сиви китови, чиј број е стабилен, со околу 20.500 лица и западни сиви китови, кои се загрозени и се проценува дека само 200 индивидуи остануваат во светот. Оваа загрижувачка бројка е резултат на деценискиот комерцијален лов на западни сиви китови. Припадниците на источното население мигрираат од морето околу Алјаска и Русија кон бреговите на мексиканската држава Баја Калифорнија за да се мрестат. Многу малку се знае за мрестењето на западните сиви китови, но тие се забележани на источните брегови на Русија. Коавторот на студијата, Симон Елвен, зоолог од Универзитетот во Стенленбош во Јужна Африка, не веруваше кога слушна за присуството на сивиот кит на јужната хемисфера во 2013 година.
– Се сомневав многу во овој податок. Тоа беше кога некој ќе ти кажеше дека видел поларна мечка во Париз – технички можно, но не изгледа многу реално – вели Елвен.
Фотографиите потврдија дека станува збор за сив кит, долг околу 12 метри. Китот останал во близината на намибискиот град Валвис Беј два месеца, веројатно поради неисхранетост. Ова им овозможи на истражувачите, Симон Елвен и Тес Гридли од истиот универзитет, да земат ДНК-примерок од поединецот со употреба на неинвазивен метод.
Претходниот носител на рекорд беше џиновска желка со кожа што мина 20.550 километри низ Тихи Океан. Овој неверојатен подвиг на сивиот кит отвори уште едно прашање, зошто сивиот кит би отишол толку далеку од дома.
Научна студија
Авторите на студијата претпоставуваат дека забрзаното топење на морскиот мраз на Арктикот, поради климатските промени, им дава на китовите повеќе простор да истражуваат нови живеалишта или да се изгубат во нив, но тие немаат доволно податоци за да ја поддржат оваа теорија.
– Во Атлантски Океан има фосилни остатоци од сиви китови, а претходните години беа забележани два сиви кита во Средоземно Море и Северен Атлантик. Постојат видови китови за кои знаеме многу малку затоа што средбите со нив се ретки. Сепак, сивите китови имаат тенденција кон крајбрежните области и се лесно препознатливи, така што има малку шанси да има непозната популација во Атлантски Океан – истакнува коавторот на студијата Рус Холцел, истражувач во Нешнал џиографик и еволутивен биолог на универзитетот „Дурам“ во Велика Британија.
Се покажа дека гените на сивиот кит од брегот на Намибија се совпаѓаат со гените на популацијата во Северен Пацифик. На изненадување на научниците, најголемата коинциденција беше со загрозеното западно население.
Следниот чекор беше да се анализираат трасите што овој морски цицач може да ги избере. Најверојатната маршрута е преку северозападниот премин, кој ги поврзува Тихи и Атлантски Океан по должината северниот брег на Северна Америка. Исто така, сивите китови обично се хранат во плитки води, па екстремно долгото патување во отворен океан би било многу потешко за нив.
Сепак, Сју Мур, специјалист за пацифички морски цицачи на Универзитетот во Вашингтон во Сиетл, смета дека патувањето низ Индиски Океан е најверојатната опција бидејќи е најкратката и наједноставната маршрута.
– Најверојатно станува збор за авантуристички кит бидејќи ова не беше миграција со јасна цел – вели Мур.
