Дали навистина постои границата помеѓу двата океана? Сигурно сте виделе неверојатна фотографија направена во Заливот на Алјаска некаде на Интернет, каде што се преклопуваат два вида вода, едната блескава светлосина, а другата со длабоки темни нијанси на сино. Фотографијата доби неформално име „Местото каде што се среќаваат два океана“, што, и покрај многу едноставното објаснување за тоа што всушност е на сликата, предизвика многу сомнежи и погрешно толкување. Најчесто објаснување е дека тоа е местото каде што се среќаваат Балтичко и Северно Море, кои никогаш не се мешаат, туку создаваат граница како таа на картата.
Една од првите фотографии е направена за време на истражувачко крстосување во 2007 година, во кое океанографите ја проучувале улогата на железото во Алјаскиот Залив и начинот на кој тој достигнува до одредени области на Северен Пацифик.
Океанографот Кен Бруланд од Универзитетот во Калифорнија е еден од научниците што учествувале во истражувањето и автор на една од најпознатите фотографии на овој феномен. Тој вели дека целта на крстосувањето била да се проучат големите бавни морски струи што се вртат на површина од неколку стотици километри, од брегот на Алјаска до Алјаскиот Залив.
Овие витли често носат со себе огромни количества ледени седименти благодарение на реките на Алјаска, како што е реката Купер, долга околу 460 километри, која потекнува од глечерот Купер сместен длабоко во внатрешноста на Алјаска. Се влева во источната област на Вилијам Беј, носејќи со себе тешка глина и седименти, вклучувајќи и железо.
– Глечерните реки носат ерозивна почва од планините во текот на летото, кои се длабоко во земјата. Во тој процес, тие го земаат целиот тој материјал, т.н. глацијално брашно, и го носат со себе. Кога глацијалните реки се излеваат во поголемо количество вода, тие се зафатени од океанска струја што се врти од исток кон запад. Тоа е еден од основните начини на кои железото, составен дел од седиментни глацијални истекувања, се пренесува во регионот на Централна Алјаска што е сиромашен со железо – вели Бруланд.
За предметната фотографија, Бруланд вели дека тоа покажува голем одлив на вода од една од реките богати со талог, што се среќава со океанската вода. Исто така, лажно е тврдењето дека двете води никогаш не се мешаат.
– Границите на овие две области никогаш не се статични. Тие се движат наоколу и исчезнуваат, во зависност од количеството на талогот и чудното движење на водата – тврди Бруланд.
